Neden yalnızsın diye soranlara cevabımdır...

Neden yalnızsın diye soranlara cevabımdır;

Yalnız değilim. Annem ve kardeşimden oluşan çekirdek bir aileye sahibim. Canım, kanım onlar benim. En sevdiklerim. En kıymetlilerim.

Yalnız değilim. Dostlarım var. Çok olduklarından çoğul kullanabilirim. Her an yanımda olmasalar da hayatımdalar. Görüşmesem de, görüşemesem de yürekleriyle, dualarıyla, sevgileriyle, sohbetleriyle hayatımın en gerekli anlarındalar. Mutluluğumda, acılarımda, hayal kırıklıklarımda dostum diyebildiklerim var benim.

Yalnız değilim. Kalabalık bir arkadaş çevrem var benim. Doğduğum şehirden, doyduğum şehirden, okuldan, gençlikten...Yıllar içinde daha da büyüyen. Eğlendiğim, güldüğüm, kavga ettiğim, küstüğüm ve sonrasında barıştığım, içtiğim, dağıttığım. Hepsiyle ayrı ayrı anlar paylaştığım. Birlikte büyüdüğüm, olduğum arkadaşlar.

Aşklarım da oldu benim. Sevdiğim, sevildiğim ya da aşkım dediklerim.

Sanıldığı gibi mutsuz değilim. Hatta olmadığım kadar mutlu sayılırım.

Kitap okuyorum çokça. Çeşit çeşit. Çeşitleniyorum.

 Filmler izliyorum. Gülüyorum, ağlıyorum, heyecanlanıyorum. Kendim oluyorum.

Yürüyorum sık sık. Denize bakıyorum. Rüzgarı hissediyorum. Çiçeğin kokusunu, ağacın meyvesini, kuşun sesini fark edebiliyorum. Yağmurda ıslanmaktan çekinmiyorum.

Eskisi kadar güvensiz değilim. Makyajsız, saçım darmadağınık sokağa çıkmaktan çekinmiyorum mesela. Gülüşüme, sohbetime güveniyorum.

Yediğim şeylere dikkat ediyorum. Tadını alıyorum kokusu ile birlikte kahvenin..

Beni huzursuz eden her şeyden ve herkesten uzak durabiliyorum.

Hayat devam ediyor. Eklenen,eksilen,yenilenenlerle.Ve ben böyle çok mutluyum.